Merel Roze was één van de eerste bloggers in Nederland: dit zijn haar schrijftips

Merel Roze kreeg in 2001 een cadeau waarmee ze haar schrijfcarrière lanceerde. Ze verdiende er een column mee in het NRC, ze haalde er een contract mee binnen voor een roman en ze kreeg een klus als tekstschrijver aangeboden door het bijzondere geschenk.  Ze bereikte deze dingen voor een belangrijk deel terwijl ze ‘snoozend’ in bed lag. 

Hoe zit dat? “Het cadeau was een blog, waarop ik eenvoudig stukjes kon plaatsen”, vertelt ze. “Ik kreeg het van mijn goede vriend Walter van den Berg, die zelf een blog had en mij wilde stimuleren om ook te gaan schrijven.”

Ze besloot dat ze voortaan elke dag iets zou schrijven op het blog. Het onderwerp en de vorm van het stukje bedacht ze terwijl ze ‘s ochtends in bed lag. “Dan drukte ik steeds op de snooze-knop van mijn wekker, totdat ik iets had bedacht.” 

Schrijftips van Merel Roze

Meestal schreef ze over iets wat ze had meegemaakt of gezien. “Een gesprek dat ik had opgevangen, of een ontmoeting, zoals een kort gesprekje dat ik had met een buurman waarmee ik in de lift stond. Als ik het stukje eenmaal in mijn hoofd had, sprong ik uit bed en typte ik het uit. Daarna publiceerde ik het meteen.”    

Het bleek een succesformule. Het blog Merelroze.com groeide tussen 2001 en 2009 uit tot één van de best gelezen websites van Nederland. Op het hoogtepunt lazen vele duizenden mensen per dag over de dagelijkse beslommeringen van Merel Roze. Hoe kreeg ze dat voor elkaar? Wat is haar advies voor bloggers die in deze tijd willen beginnen? En wat doet ze nu? Een interview met één van de eerste bloggers van Nederland.   

Was het succes van je blog toeval, of had je een plan? 

Merel Roze: Stiekem had ik natuurlijk wel een strategie. Ik volgde inmiddels zelf een aantal blogs, en ik wist dat het irritant was als de schrijver lange tijd niets plaatste. Dan haak je als lezer af. Daarom besloot ik om er elke ochtend iets te plaatsen, nog voordat werkend Nederland op kantoor zat, iets voor negen uur. Veel mensen lazen mijn blog meteen nadat ze op het werk aankwamen en koffie hadden gehaald. Die regelmaat is belangrijk geweest voor het succes. In mijn statistieken zag ik altijd een enorme piek rond negen uur ‘s ochtends, bij de lunch en om vijf uur ‘s middags als het werk erop zat. 

Van tevoren had ik totaal niet verwacht dat mensen mijn blogs daadwerkelijk zouden gaan lezen. Die onbevangenheid heeft me erg geholpen. Bij het schrijven was ik niet zo zelfkritisch als ik nu soms ben. Ik dacht niet lang na, vaak deed ik maar tien minuten over het typen van een stukje. 

Hanteerde je een bepaalde stijl of techniek bij het schrijven? 

Ik zorgde er altijd voor dat het begin pakkend was. Dat deed ik door meteen ‘in de actie’ te beginnen, en de lezer niet lastig te vallen met een lange inleiding. 

Ik begon bijvoorbeeld met een stuk van een gesprek dat ik had opgevangen (voorbeeld). Daarna beschreef ik pas waar dat was, wie er aan het woord waren, en hoe ik het gesprek had opgevangen. Op zo’n manier trek je je lezers een verhaal in. Dat leerde ik eigenlijk al doende. Bij veel stukjes dacht ik: het wordt veel leuker als ik deze inleidende zinnen weglaat en gewoon met de deur in huis val. 

In mijn huidige trainingen geef ik dit advies voor het schrijven van stukjes nog steeds. Ik noem die techniek: de drie deuren. Begin niet met een open deur, val met de deur in huis en eindig je intro met een zin die de deur opent om verder te lezen.  

Als je dan ook nog een pakkend einde hebt, kan er niet zoveel meer misgaan. Je stuk is dan leuk om te lezen, zelfs als het in het midden een klein beetje inzakt.  

Heeft het blog je geholpen je schrijfcarriere van de grond te krijgen? 

Zeker, het blog heeft me over een drempel geholpen. Van nature ben ik introvert en terughoudend. Ik wilde al mijn hele leven lang schrijven, maar ik durfde met die wens niet zo goed naar buiten te treden. Op school wilde ik bijvoorbeeld wel voor de schoolkrant schrijven, maar durfde ik dat niet. Op de universiteit fantaseerde ik wel over artikelen voor het universiteitsblad, maar daadwerkelijk naar een redactievergadering gaan en mezelf aanbieden als schrijver? Nee, dat deed ik niet, dat vond ik te eng. 

Pas toen ik op internet blogs ging lezen, kreeg ik mailcontact met andere schrijvers, zoals Walter van den Berg. Toen kon ik schrijvend mijn ambitie uiten, dat durfde ik wel. Maar het was in die tijd nog lastig om een blog te beginnen, je moest het echt zelf bouwen met html. Daarom was het zo fantastisch dat Walter mij uiteindelijk een blog cadeau deed, waarin ik alleen nog maar mijn stukjes hoefde te typen en ze vervolgens met één druk op de knop kon publiceren. Toen ik dat blog kreeg, voelde ik: hier kan ik iets mee.  

Was het makkelijk om een lezerspubliek op te bouwen? 

Merel Roze: Eigenlijk wel. In die tijd was de blogwereld een hechte gemeenschap van mensen die elkaar stimuleerden en linkjes naar elkaar plaatsten. Ik weet nog dat ik mijn eerste blogje schreef en daarna naar de Albert Heijn ging om boodschappen te doen, zonder de verwachting dat ook maar iemand het zou lezen. Maar toen ik terugkwam, stonden er een stuk of tien reacties onder mijn stuk. 

Dat kwam omdat Walter van den Berg en andere bloggers meteen een link hadden geplaatst: kijk hier, er is een nieuwe blogger in ons landschap. Alle bloggers hadden linklijstjes waarop ze hun favoriete blogs tipten, een blogroll heette dat. Toen Wim de Bie (van Van Kooten en de Bie) ging bloggen, noemde hij mij ook. Dat leverde me enorm veel verkeer op. 

Verder viel ik op omdat ik één van de weinige vrouwelijke bloggers was en niet over technische ‘internetdingen’ schreef, maar over wat er om me heen gebeurde. Dat vonden media leuk. De Volkskrant ging over me schrijven, en Het Parool zette zelfs een tijdje een link naar mijn blog op de voorpagina. 

Het hielp ook dat ik veel schreef. Toen Google net opkwam, werden al die blogjes geïndexeerd. Je hoefde maar op een woord te zoeken dat ik een keer had gebruikt, en je kwam op merelroze.com terecht. In 2004 had ik volgens mij duizenden lezers per dag. Het was echt onvoorstelbaar. 

Wat heeft die bekendheid je opgeleverd?

Vooral leuke contacten. Ik weet nog dat ik verhuisde en over mijn nieuwe buurman had geschreven, die ik nog helemaal niet kende. Toen ik later in de lift stapte, begon hij over het stukje. Hij bleek mijn blog te lezen. Zo gebeurde het vaker dat buren me op straat aanspraken, omdat ik over ze had geschreven. Ik leerde ze kennen door mijn blog. 

En op werkgebied?

Ik werd bijvoorbeeld benaderd door Libelle. De redactie wilde stukjes voor de website van het blad, net als op mijn blog, maar dan meer over actuele onderwerpen. Dat vond ik erg leuk om te doen. Daarnaast vroeg NRC Handelsblad me om een column te schrijven, ook dat heb ik een tijdje gedaan. En ik ben als tekstschrijver aan de slag gegaan bij SNS Bank. Omdat ze me al van mijn blog kenden, was het sollicitatiegesprek hilarisch. Ik was al aangenomen voor ik iets had gezegd. De schrijftrainingen die nu geef zijn ook via mijn blog ontstaan. Iemand van het trainingsbureau werd getipt door een lezer van mijn stukjes, die ook wilde leren bloggen. Toen heb ik een training bedacht.
Maar het leukste was dat uitgevers me mailden met de vraag: wil je geen boek schrijven? Dat was mijn grootste droom. En die is werkelijkheid geworden door mijn blog. Ik ben in 2006 gedebuteerd met de roman Fantastica, over een vrouw die via haar blog met verschillende mannen date en uiteindelijk in een bizarre relatie verstrikt raakt.   

Heeft het succes van je blog je ook wel eens in de weg gezeten? 

Merel Roze: Ja, ik kon wel iets minder onbevangen schrijven, omdat steeds meer mensen in mijn omgeving het blog lazen. Soms wil je in een stukje wel eens wat overdrijven. Als iemand een lichte zweetgeur verspreidt, dik je dat misschien wat aan en schrijf je: ‘naast me stond een stinkende vent.’ Maar als degene waar je over schrijft je blog leest, denk je daar toch eerst drie keer over na en besluit je misschien om dat hele stukje niet te schrijven. 

Je laatste stukje op je blog in de stijl van het oude merelroze.com dateert van 2017, ben je gestopt?

Nee, ik houd mezelf nog altijd voor dat ik ooit weer ga bloggen. Het is misschien wel het leukste dat ik ooit heb gedaan. Op dit moment heb ik eigenlijk weinig tijd door al het werk dat uit mijn blog is voortgekomen. 

Daarnaast is het schrijven van stukjes over mijn persoonlijke leven wat moeilijker door mijn gezinssituatie. Ik ben niet single meer, ik heb een vrouw en een kind,  en kan dus niet meer zomaar vrijelijk schrijven over alles wat ik meemaak.

Als ik nu weer begin, zou ik het misschien wel anders aanpakken. Misschien zou mijn blog meer een doel moeten hebben, bijvoorbeeld andere mensen beter leren schrijven, een beetje zoals Schrijfvis. In deze tijd moet je er beter over nadenken, wil je succes hebben. Er is veel meer concurrentie. Maar nog steeds is bloggen iets dat me erg trekt, het is geweldig om te doen. Ik zou het ook iedereen aanraden. Al geloof ik wel dat je het in de eerste plaats moet doen omdat je het leuk vindt, als je het alleen maar doet om een product aan te prijzen, of bekend te worden, ga je het niet volhouden.  

* Merel Roze blogt op dit moment weinig, maar ze geeft wel schrijftrainingen waarin ze de kunst online publiceren (contentstrategie) onderwijst. Behalve haar roman Fantastica publiceerde ze samen met Chretien Breukers ook een boek vol schrijftips, Schrijfwijzer voor het web.

*Foto bovenaan dit artikel: Janus van den Eijnden.

Lees ook:

• Blog beginnen? Zo zet je binnen 20 minuten een eigen blog op
• Hoe vaak moet je eigenlijk bloggen om je blog tot een succes te maken?
• Blog schrijven? Hoe ik van 8 naar 80.000 lezers ging
• 33 vragen en antwoorden over bloggen – hoe vaak moet je bijvoorbeeld bloggen?
• Deze 11 woorden kun je altijd schrappen
• Deze 9 zinsdelen kun je altijd weglaten
• Dit is hoe NRC-columniste Rosanne Hertzberger haar vlijmscherpe columns schrijft

Schrijf je net als 10.000 anderen in voor mijn wekelijkse schrijftip. De ‘gouden’ tip ontvang je meteen! Klik op de mail.

Boek schrijven?

Abonneer je op mijn speciale nieuwsbrief voor schrijvers van boeken. Elke week inspiratie en tips.

Wie is Schrijfvis eigenlijk? En wat kun je hier doen?

Klik op de button en neem een kijkje bij de cursussen: je kunt meteen beginnen!

Welke schrijfcursus op Schrijfvis past bij jou? Vergelijk de cursussen

Luister de Schrijfvis-podcast

Verrassende interviews met inspirerende schrijvers, copywriters, journalisten zoals Mensje van Keulen, Govert Schilling, Aartjan van Erkel, Jozua Douglas en de bekendste literair agent van Nederland.

Luister de podcast